Facebook Instagram YouTube

Τι ορίζει ο Νόμος.

Ποινικός Κώδικας, άρθρο 22. Τίτλος: Άμυνα.



1. Δεν είναι άδικη η πράξη που τελείται σε κατάσταση άμυνας.

2. Άμυνα είναι η αναγκαία προσβολή του επιτιθεμένου στην οποία προβαίνει το άτομο προς υπεράσπιση του εαυτού του ή άλλου από παρούσα και άδικη επίθεση που στρέφεται εναντίον τους.

3. Το αναγκαίο μέτρο της άμυνας κρίνεται από τον βαθμό επικινδυνότητας της επίθεσης, από το είδος της προσβολής που απειλείται, από τον τρόπο και την ένταση της επίθεσης και από τις υπόλοιπες περιστάσεις.

Άρα, με βάση τα πιο πάνω, εφόσον υπάρξει ΑΝΑΓΚΗ και χρειαστεί να ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΜΕ κάποιον, ο οποίος επιτίθεται αδίκως σε εμάς ή σε τρίτο πρόσωπο, έτσι ώστε να υπερασπίσουμε τον εαυτό μας ή το τρίτο πρόσωπο που κινδυνεύει, τότε η προσβολή του επιτιθέμενου είναι δικαιολογημένη.

Προσοχή! Ο Νόμος τονίζει ότι άμυνα είναι η προσβολή στον επιτιθέμενο ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ που υφίσταται η επίθεση. Διαφορετικά, δεν υφίσταται άμυνα αλλά εκδίκηση!

Μαζί με τον ορισμό, προβάλλεται η αναλογικότητα της άμυνας απέναντι σε μία επίθεση. Δηλαδή, ως παράδειγμα, αν κάποιος επιτεθεί λεκτικά εναντίον κάποιου άλλου και ο δεύτερος χρησιμοποιήσει όπλο εναντίον του πρώτου, τότε προφανώς αυτό δεν θεωρείται άμυνα! Στο ίδιο παράδειγμα, αν ως απάντηση σε μία λεκτική επίθεση, υπάρξει μια μεγαλύτερης έντασης λεκτική επίθεση, τότε ούτε αυτό θεωρείται άμυνα, αλλά κλιμάκωση, ανεξάρτητα από την κατάληξη του περιστατικού.
Ποινικός Κώδικας, άρθρο 23: Τίτλος: Υπέρβαση της άμυνας.


Όποιος υπερβαίνει τα όρια της άμυνας τιμωρείται, αν η υπέρβαση έγινε με πρόθεση, με ποινή ελαττωμένη, και αν έγινε από αμέλεια, σύμφωνα με τις σχετικές με αυτήν διατάξεις. Μένει ατιμώρητος και δεν του καταλογίζεται η υπέρβαση, αν ενέργησε με αυτόν τον τρόπο εξαιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε η επίθεση.
Ποινικός Κώδικας, άρθρο 24: Τίτλος: Υπαίτια κατάσταση άμυνας.


Δεν απαλλάσσεται από την ποινή που ορίζει ο νόμος όποιος με πρόθεση προκάλεσε την επίθεση άλλου για να διαπράξει εναντίον του αξιόποινη πράξη με το πρόσχημα της άμυνας.
Αν δηλαδή κάποιος προκαλέσει εσκεμμένα έναν άλλον και αυτός του επιτεθεί, τότε η αντιμετώπιση της επίθεσης δε λογίζεται ως άμυνα...


Για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του τι ορίζεται από το Νόμο ως άμυνα, ας δούμε τι αναγράφεται και σε άλλα, σχετικά άρθρα του Ποινικού Δικαίου:
Ποινικός Κώδικας, άρθρο 25: Τίτλος: Κατάσταση ανάγκης που αποκλείει το άδικο.


1. Δεν είναι άδικη η πράξη που τελεί κάποιος, για να αποτρέψει παρόντα και αναπότρεπτο με άλλα μέσα κίνδυνο, ο οποίος απειλεί το πρόσωπο ή την περιουσία του ίδιου ή κάποιου άλλου χωρίς δική του υπαιτιότητα, αν η βλάβη που προκλήθηκε στον άλλο είναι σημαντικά κατώτερη κατά το είδος και τη σπουδαιότητα από τη βλάβη που απειλήθηκε.

2. Η προηγούμενη διάταξη δεν εφαρμόζεται σε όποιον έχει καθήκον να εκτεθεί στον απειλούμενο κίνδυνο.

3. Η διάταξη του άρθρου 23 έχει ανάλογη εφαρμογή και στην περίπτωση αυτού του άρθρου.
Ποινικός Κώδικας, άρθρο 32: Τίτλος: Κατάσταση ανάγκης που αποκλείει τον καταλογισμό.


1. Δεν καταλογίζεται στο δράστη η πράξη που τελεί για να αποτρέψει παρόντα και αναπότρεπτο με άλλα μέσα κίνδυνο ο οποίος απειλεί χωρίς δική του υπαιτιότητα το πρόσωπο ή την περιουσία του ίδιου ή συγγενούς του, ανιόντος ή κατιόντος ή αδελφού ή συζύγου του αν η βλάβη που προκλήθηκε στον άλλο από την πράξη είναι κατά το είδος και τη σπουδαιότητα ανάλογη με τη βλάβη που απειλήθηκε.

2. Οι διατάξεις των παρ. 2 και 3 του άρθρου 25 εφαρμόζονται και εδώ.
Όπως προκύπτει από τα πιο πάνω, για το Νόμο είναι ξεκάθαρο τι είναι άμυνα και τι όχι!